عاقبت درد من خسته سرایت از جهان ملک خاتون غزل 625

1 عاقبت درد من خسته سرایت بکند از فراق تو بسی با تو شکایت بکند

2 آنچه دیدم ز جفای فلک و جور رقیب بخت شوریده ی من با تو حکایت بکند

3 درد هجران تو افکند در آتش دل من مگرم وصل تو ای دوست حمایت بکند

4 جان رسیدم به لب از شدّت هجران جانا لطف جان پرور تو بو که عنایت بکند

5 چه شود ای بت بگزیده ی من گر ز کرم دل ما را شب وصل تو رعایت بکند

6 گر به خون دل ما هست رضایت صنما دل مسکین به جهان عین رضایت بکند

7 گر خرامی سوی ما همچو سهی سرو روان بجز از جان چه فدای کف پایت بکند