قومی ز پی مذهب و دین می‌سوزند از عبید زاکانی رباعی 27

1 آمد نسیم و نکهت گل در جهان فکند بلبل ز شوق غلغه در بوستان فکند

2 هم باد نوبهار دل غنچه برگشاد هم بید سایه بر سر آب روان فکند

1 دوش اشکم سر به جیحون می‌کشید دل بدان زلفین شبگون می‌کشید

2 ناتوان شخص ضعیفم هر زمان اشک‌ریزان ناله را چون می‌کشید

1 ترا که گفت که با ما وفا نشاید کرد دروغ گفت چه باشد چرا نشاید کرد

2 غلام لعل لب تست جان شیرینم چنین حکایت شیرین کجا نشاید کرد