اشکیم ز اندازه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 240

1 هر که اندر موسم گل همچو گل می خواره نیست آنچنان پندار کوخود در جهان یکباره نیست

2 نرگس صاحب نظر تا دید احوال جهان اختیارش از جهان جز مستی و نظّاره نیت

1 باد صبا بین که چها می کند کس نکند آنچه صبا می کند

2 مست بگلزار رود بامداد عربده با شاخ و گیا میکند

1 سزد گر غنچه چون من دلخوش آمد که گل سوی چمن شاد و کش آمد

2 بمطرب می دهد بلبل سه ضربه که نقش عشرت از نرگس شش آمد