رشک ایدم از از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 512

1 رخ و زلفت از شگرفی، صفت بهار دارد خنک آنکه سر و قدّی ، چو تو در کنار دارد

2 لب لعل دل فریبت ، ز گهر حدیث راند سر زلف مشک بارت، ز بنفشه بار دارد

1 سزد گر غنچه چون من دلخوش آمد که گل سوی چمن شاد و کش آمد

2 بمطرب می دهد بلبل سه ضربه که نقش عشرت از نرگس شش آمد

1 مکن ای دوست اگر بتوان کرد هر چه از شور وز شر بتوان کرد

2 نه دل من که بیک غمزۀ تو عالمی زیر و زبر بتوان کرد