از بس که بلای از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 784

1 زهی در حسرت آن چشم مخمور فتاده نرگس سرمست رنجور

2 سخن در لعل تو عقلست در جان قدح در دست تو نور علی نور

1 زلف تو کان همه سرها دارد گوییا هیچ سرما دارد

2 گرد روی تو چرا حلقه کند گر نه با ما سر سودا دارد؟

1 تا که برگرد سبزه لاله برست در گمان می فتد که چون رخ تست

2 نام روی تو می برد لاله زان دهان را بمشک و باده بشست