بس که خلقی سخن عاشقی من از هلالی جغتایی غزل 137

1 بس که خلقی سخن عاشقی من کردند دوست را با من دل سوخته دشمن کردند

2 سوختم ز آتش این چرب زبانان، چون شمع سوز پنهان مرا بر همه روشن کردند

3 بعد ازین دست من و دامن این سنگدلان که بآهنگ جفا سنگ بدامن کردند

4 برضا کوش، هلالی و ز قسمت مخروش هر کرا هر چه نصیبست معین کردند