بس کس که زجور از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 165

1 روی از آن خوبتر تواند بود؟ هان بگوئید اگر تواند بود

2 آنچنان نازک و چنان شیرین لب نباشد، شکر تواند بود

1 خیز در ده شراب گلگون را شادی اندرون و بیرون را

2 آن چنان مست کن ز باده مرا که ندانم ز کوه هامون را

1 ز لعلت عکس در جام می افتاد نشاط عالمش اندر پی افتاد

2 جهانی می پرستی پیشه کردند چو از رویت فروغی بر می افتاد