بس که در جان فگار و چشم بیدارم تویی از جامی غزل 1010

1 بس که در جان فگار و چشم بیدارم تویی هر که پیدا می شود از دور پندارم تویی

2 آن که جان می بازد و سر درنمی آری منم وان که خون می ریزد و سر برنمی آرم تویی

3 گر تلف شد جان چه باک این بس که جانان منی ور ز کف شد دل چه غم این بس که دلدارم تویی

4 گر چه صد خواری رسد هر دم ز دست غم مرا من چه غم دارم عزیز من که غمخوارم تویی

5 روز را دریوزه نور از شب تار من است تا به آن روی چو مه شمع شب تارم تویی

6 با که گویم درد خود یا رب درین شب های غم آگه از صبر کم و اندوه بسیارم تویی

7 گر چه نستانی به هیچم بر سر بازار وصل خودفروشی بین که می گویم خریدارم تویی

8 گفته ای یار توام جامی مجو یار دگر من بسی بی یار خواهم بود اگر یارم تویی