بسکه از آهم هوا امشب کدورتناک از جویای تبریزی غزل 588

1 بسکه از آهم هوا امشب کدورتناک بود شاخ و برگ نخل همچون ریشه ای در خاک بود

2 محفلم را از صفا امشب منور داشت می تا سحرگه شمع بزمم شعلهٔ ادراک بود

3 صد هزاران فیض از هر قطره می اندوخت دل بود همت؛ همت می، دست؛ دست تاک بود