اندر طلب وصل تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 121

1 آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش برسود بود مدام سرمایهٔ عیش

2 افسوس که کار خلق جایی نرسید کز مایهٔ غم شوند همسایهٔ عیش

1 بیرون تر ازین جهان جهانی دگر است جز جنّت فردوس مکانی دگر است

2 آزاده نسب زنده به جانی دگر است وآن گوهر پاکشان زکانی دگر است

1 بیچاره دل شکسته چون بستهٔ تست بی مرهم وصل هر زمان خستهٔ تست

2 چون می گسلی از آنک پیوستهٔ تست گر بستهٔ تست دل نه بشکستهٔ تست