اندر خدایان و از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 61

1 دل ز جا برد سحر مرغ سحرخیز مرا مژده‌ای داد خوش‌آهنگ و دلاویز مرا

2 گفت کآزادی‌خواهان دیار کشمر برگزیدند به تکریم و به تعزیز مرا

1 سراسر تار گیسوی سیه چیدند خانم‌ها ندانم از چه این مد را پسندیدند خانم‌ها

2 کمند زلف بگشودند از پای گنهکاران گناه بستگان عشق‌، بخشیدند خانم‌ها

1 دو چیز افزونی دهد، بر مردم افزون‌طلب سرمایهٔ عقل و خرد، پیرایهٔ علم و ادب

2 علم است دیهیم علا، عقل است کنج اعتلا العلم تاج للفتی‌، والعقل طوق من ذهب