الا ان فعل المرء فی کل حاله از فریومدی دیوان اشعار 79

1 زهی عقیق تو افشانده بر روان گوهر ز شرم روی تو آبیست ناروان گوهر

2 گهر فشانی لعلت چو آیدم در چشم فتد ز چشم من زار ناتوان گوهر

1 پرهیز کن ز صحبت اصحاب لوم از آنک گردند از لئام کریمان اثر پذیر

2 همصحبت کریم شو ار بایدت کرم زیرا که طبع میشود از طبع خوی گیر

1 ای کرده روز را ز شب قیرگون نقاب یعنی فکنده سایه سنبل بر آفتاب

2 دانی عرق چگونه بود بر عذار او چون بر صحیفه گل تر قطره گلاب