الا ای ازمه رویت همه کون از اسیری لاهیجی غزل 439

1 الا ای ازمه رویت همه کون و مکان روشن ز خورشید جمالت گشت منزلگاه جان روشن

2 الا ای آنکه در خوبی نداری هیچ همتائی ز حسن روی تو بینم زمین و آسمان روشن

3 جهان در ظلمت نابود بودی مختفی دایم گر انوار جمال تو نمی کردی جهان روشن

4 صفات عالم افروزت ز مرآت جهان پیدا زعکس پرتو ذاتت همه دور و زمان روشن

5 بزیر پرده عالم بدیدم شاهد حسنت بنور عارض زیبا دو چشمم شد چنان روشن

6 جمال نوربخشت شد زمرآت جهان ظاهر ز نور روی تو باشد دو عالم جاودان روشن

7 چوشد از دیده سر اسیری نقش غیرت کم ترا بینم ترا دانم ز پیدا و نهان روشن