اکابر سلف عدالت از عبید زاکانی اخلاق الاشراف 1

1 هرگز کسی به خوبی چون یار ما نباشد مه را نظیر رویش گفتن روا نباشد

2 موئی چنان خمیده چشمی چنان کشیده در چین به دست ناید و اندر ختا نباشد

1 ای خط و خال خوشت مایهٔ سودای ما ای نفسی وصل تو اصل تمنای ما

2 چونکه قدم مینهد شوق تو در ملک جان صبر برون میجهد از دل شیدای ما

1 گر آن مه را وفا بودی چه بودی ورش ترس از خدا بودی چه بودی

2 دمی خواهم که با او خوش برآیم اگر او را رضا بودی چه بودی