عید است مطرب را بگو چنگی از آشفتهٔ شیرازی غزل 466

1 عید است مطرب را بگو چنگی به مزمر برکشد تا زهره در بزم فلک از وجد معجر برکشد

2 ساقی صلا زد محتسب می در قدح کن برملا صوفی شکسته توبه و خواهد که ساغر برکشد

3 زاهد که بودی زرد رو میدیدمش در جستجو گویا طبیبش گفته کاو زآن راح احمر برکشد

4 هل من مزید صوفیان از بزم شد بر آسمان هر کو کشیده ساغری خواهد مکرر برکشد

5 چون آفتاب او میکشد پرده زعارض بر فلک چون هندوان خور بر جبین خط مزعفر برکشد

6 چون نوبت پیر مغان گویند بر بام حرم نبود عجب واعظ که می بر فوق منبر برکشد

7 آن میفروش بزم دل آن ماورای آب و گل آنکو فلک را متصل گردن بچنبر برکشد

8 آن شهسوار لافتی آن تاجدار هل اتی کز دست قدرت درو غادر را زخیبر برکشد

9 چون دستاو شد دست حق نبود عجب کز معجزه در مشرق از مغرب اگر خورشید خاور برکشد