ای چارده ساله از ابوسعید ابوالخیر رباعی 400

1 هر چند بطاعت تو عصیان و خطاست زین غم نکشی که گشتن چرخ بلاست

2 گر خسته‌ای از کثرت طغیان گناه مندیش که ناخدای این بحر خداست

1 از گل طبقی نهاده کین روی منست وز شب گرهی فگنده کین موی منست

2 صد نافه بباد داده کین بوی منست و آتش بجهان در زده کین خوی منست

1 آن عشق که هست جزء لاینفک ما حاشا که شود به عقل ما مدرک ما

2 خوش آنکه ز نور او دمد صبح یقین ما را برهاند ز ظلام شک ما

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما