ای چارده ساله مه که در حسن و جمال از ابوسعید رباعی 400

1 در عالم اگر فلک اگر ماه و خورست از بادهٔ مستی تو پیمانه خورست

2 فارغ زجهانی و جهان غیر تو نیست بیرون زمکانی و مکان از تو پرست

1 نقاش رخت ز طعنها آسودست کز هر چه تمام‌تر بود بنمودست

2 رخسار و لبت چنانکه باید بودست گویی که کسی به آرزو فرمودست

1 ای دل غم عشق از برای من و تست سر بر خط او نه که سزای من و تست

2 تو چاشنی درد ندانی ورنه یکدم غم دوست خونبهای من و تست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما