ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن از قدسی مشهدی رباعی 513

1 ز نقش کینه چو پاک است لوح سینه ما به دوستی که تو هم دل بشو ز کینه ما

2 ز خیره‌چشمی خود سوختم که یار امروز هنوز در عراق است از نگاه دینه ما

1 در راه تا رود ز من آن نازنین جدا دستش جدا عنان کشد و آستین جدا

2 چون بر نشان پای تو مالم رح نیاز نتوان چو سایه کرد مرا از زمین جدا

1 ای دل می امید دگر بر تو حرام است کم‌حوصله‌ای خون جگر بر تو حرام است

2 نه رنگ وفاداری و نه بوی محبت در پرده شو ای گل که نظر بر تو حرام است