1 بهل افسانهٔ آن پا چراغی حدیث سوز او آزار گوش است

2 من آن پروانه را پروانه دانم که جانش سخت کوش و شعله نوش است

1 حکیمان گرچه صد پیکر شکستند مقیم سومنات بود و هستند

2 چسان افرشته و یزدان بگیرند هنوز آدم به فتراکی نبستند

1 دوام ما ز سوز ناتمام است چو ماهی جز تپش بر ما حرام است

2 مجو ساحل که در آغوش ساحل تپید یک دم و مرگ دوام است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران