ایگل که ترا هست عذار از مشتاق اصفهانی رباعی 185

1 آنان که می طلب زخم آرزو کنند خون جای باده غنچه صفت در سبو کنند

2 بگذر ز کام دل که نماند درین چمن گل اینقدر بشاخ که چینند و بو کنند

1 عشق آمد و غیر یار نگذاشت آتش اثری ز خار نگذاشت

2 تیغ تو فکند سر ز هر تن یک دوش بزیر بار نگذاشت

1 خضاب از خون عاشق کن نگاری کرده‌ام پیدا نگار سر و قد گلعذاری کرده‌ام پیدا

2 بتی من جسته‌ام کز چهره‌اش پیداست نور حق عجب آیینه و آیینه‌داری کرده‌ام پیدا