1 ای مقادیر فضل و افضالت بیش از اندازۀ بیان رهی

2 اندرین روزها که گشت هوا نا خوش و سرد هم بسان رهی

3 بس که هر دم ز لشکر بهمن لرزه افتد بر استخوان رهی

4 بیم آنست حاش من یسمع کآورند از عدم نشان رهی

5 چاکران را بنزد مخدومان عذرها هست خاصه آن رهی

6 گر تن از خدمت تو محرومست لازم حضرتست جان رهی

7 گر چه شد بسته این زبان چو آب از دم سرد در دهان رهی

8 نفس ز مهریر می خواهد عذر تقصیر از زبان رهی