ای ماه زحسن خلق از اوحدالدین کرمانی رباعی 136

1 جز نیستی تو نیست هستی به خدا ای هشیاران خوش است مستی به خدا

2 گر بت زبر ای حق پرستی روزی حقّا که رسی زبت پرستی به خدا

1 تا رهبر تو طبع بدآموز بود بخت تو مپندار که پیروز بود

2 تو خفته به عیش و شب عمرت کوتاه ترسم که چو بیدار شوی روز بود

1 آیین قلندر ار نظر کوتاهی است ترتیب ادب علامت آگاهی است

2 چون سِر به زبان شرع می شاید گفت گفتن به زبان دیگری گمراهی است