ای کاوردت ز نطفه‌ای از مشتاق اصفهانی رباعی 140

1 گیرم که بر آن عارض گلگون نگرد کس محرومی حسرت نگران چو نگرد کس

2 بس کن ستم ای ترک جفا پیشه مبادا غافل کشد آهی و بگردون نگرد کس

1 نگیرد دل قرار از تاب تب بیمار هجران را مگر آن دم که بیند روی جانان و دهد جان را

2 نبودش جا به غیر از دامن یعقوب و حیرانم که یوسف چون کشید آزار چاه و رنج زندان را

1 صبح شد ساقی بشو از دیده خواب می بده واکرد گل بند نقاب

2 جنت نقد است ساقی می بیار فصل گل دور قدح عهد شباب