گریهٔ مستی شگون دارد از جویای تبریزی غزل 462

1 گریهٔ مستی شگون دارد حریفان سر کنید باده گر یک قطره هم باشد که چشمی تر کنید

2 می پرستان می نهم لب بر لب مینا مباد موسم گل بگذرد تا باده در ساغر کنید

3 گر همه یک قطره آن روست پالش لازم است این نصیحت را در گوش خود از گوهر کنید

4 وصف آن گل پیرهن زاندیشه ها بیگانه است گو خیال خویش را صد پرده نازک تر کنید

5 شوق را سازند رهبر در ره رفتن زخویش در طریق نیستی چون شمع پا از سر کنید

6 صبح محشر سر برون آرید چون مهر از زمین مشت خاکی از نادمت گر شبی بر سر کنید