مست عشقم ز خرابات میارید از کمال خجندی غزل 48

1 مست عشقم ز خرابات میارید مرا تا ابد بر در میخانه گذارید مرا

2 باده پاک روان پیش من آرید دمی آخر از پاکروان چند شمارید مرا

3 من که امروز ز تسبیح به استغفارم پیش در صومعه مهجور مدارید مرا

4 دلم از زلف بتان سلسله دارد بر پای تا که از حلقه رندان بدر آرید مرا

5 ز آبرو دست توان شستن و از نی نتوان مگر آن روز که با خاک سپارید مرا

6 دیشب از میکده سرمست به دوشم بردند اگر چنین هم به در دوست بدارید مرا

7 گر حریفانه باید به سر وقت کمال شکر ناب میارید می آرید مرا