دوش با خود ترانه می‌گفتم از کمال خجندی غزل 729

1 دوش با خود ترانه می‌گفتم غزل عاشقانه می‌گفتم

2 جام بر کف حکایت لب بار به شراب مغانه می‌گفتم

3 شیم از زلف او چو بود دراز با خیالش نسانه می‌گفتم

4 صفت دانه‌های گوهر اشک پیش در یگانه می‌گفتم

5 در میان ستاره‌ها مه را پیش حسنش سهانه می‌گفتم

6 غمزه‌اش را چو نی می‌گفتند دل خود را نشانه می‌گفتم

7 ز آتش روی مجلس‌افروزش شمع را یک زبانه می‌گفتم

8 سر زلفش چو شانه می‌زد باد اصلح الله شانه می‌گفتم

9 گر ز سر می‌گذشت آب دو چشم با کس این ماجرا نه می‌گفتم

10 تا دم صبح سرگذشت کمال سر بر آن آستانه می‌گفتم