دوشینه فتادم به رهش مست و خراب از قاآنی رباعی 2

1 خیمهٔ زربفت زد بر چرخ نیلی آفتاب از پرند نیلگون آویخت بس زرین طناب

2 بال بگشود از پس شام سیه صبح سفید همچو سیمین شاهبازی از پی مشکین غراب

1 بهار آمدکه ازگلبن همی بانگ هزار آید به هر ساعت خروش مرغ زار از مرغزار آید

2 تو گویی ارغنون بستند بر هر شاخ و هر برگی ز بس بانگ تذرو و صلصل و دراج و سار آید

1 بر دلم صدهزار نیشترست بلکه از صدهزار بیشترست

2 شرح یک ماجرا ز دردسرم موجب صدهزار درد سرست