1 هرزه نقاب رخ مکن طرهٔ نیم تاب را زاغ چسان نهان کند بیضهٔ آفتاب را

2 وصل تو چون نمی‌دهد در ره عشق کام کس چند به چشم تشنگان جلوه دهد سراب را

3 کام که بوده در پیت گرم که می‌نمایدم حسن فزاست از رخت صورت اضطراب را

4 با دگران چها کند عشق که در مشارکت رشک دهد ز کوه کن خسرو کامیاب را

5 عشق ز سینه چون کند تندی آه را بدر حسن به جنبش آورد سلسلهٔ عتاب را

6 سحر رود به گرد اگر بند کند فسون‌گری در قفس دو چشم من مرغ غریب خواب را

7 غیر گیاه حسرت از خاک عجب که سرزند دجلهٔ چشم من اگر آب دهد سحاب را

8 ناز نگر که پای او تا به رکاب می‌رسد دست ز کار می‌رود حلقه کش رکاب را

9 ناصح ما نمی‌کند منع خود زا رخش بلی دور به خود نمی‌رسد ساقی این شراب را

10 طرح سفر دگر کند آن مه و وقت شد که من شب همه شب رقم زنم نامهٔ بی‌جواب را

11 محتشم شکسته دل تا به تو شوخ بسته دل داده به دست ظالمی مملکت خراب را