به وقت فصل بهار از چمن از ابن حسام خوسفی غزل 107

1 به وقت فصل بهار از چمن مکن اعراض جهان ز لاله و گل بین به رنگ و بوی ریاض

2 میان حوضه ی چشمم ز خون برست گیاه چنانکه لاله ی سیراب بر کنار حیاض

3 شمامه ی سر زلفت که شام رعناییست چو باد صبح فرح بخش و داف الاَمراض

4 ز هر خیال و تصور که غیر دوست بود ضمیر صافی ابن حسام شد مرتاض

5 مرا ز کعبه و بتخانه کوی اوست غرض همین وسیله تمامم ز جملگی اعراض