روی ننمایی، نباشد تا رخت پرداخته
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 روی ننمایی، نباشد تا رخت پرداخته چند چون آیینه می نازی به حسن ساخته
2 وعده اش با دیگران، وز انتظار او مرا خشک شد همچون صراحی، گردن افراخته
3 لذت زخم کهن را مرهم ای دل از تو برد فکر تیر تازه ای کن چون حریف باخته
4 در سر کوی مغان، طفلی که آید در وجود خاتم جم آورد با خود چو طوق فاخته
5 بی شکستی نیست یک مو در سراپایم سلیم عشق، پنداری مرا از آسمان انداخته
دیدگاه‌ها **