نگردد غرق طوفان کشتی بی از حزین لاهیجی غزل 650

1 نگردد غرق طوفان کشتی بی لنگر عاشق بود دریا نمک پرورده ی چشم تر عاشق

2 به گوش جان صلای شهپر جبریل می آید دمی کز شوق جانان می تپد دل در بر عاشق

3 تغافل تا به کی؟ دیر آشنا، بیرحم، بی پروا چه می آرد ببین، آن تیغ ابرو بر سر عاشق

4 چه استغناست یارب نشئهٔ مهر و محبت را؟ چو ماه نو ز خود سرشار گردد ساغر عاشق

5 پریشان طره،گر دامن زنی سرگرمی دل را رود بر باد پیش از سوختن خاکستر عاشق

6 دل افسرده ام را چشمهٔ خضر حقیقت کن به حرفی، ای مسیحای لبت جان پرور عاشق

7 که تا آن طرف دامن می برد مشت غبارش را؟ نگردد گر تپیدنهای دل بال و پر عاشق

8 ملامت کی کند سرگرمی شوریدگان ساکن؟ نگردد سنگ طفلان صندل دردسر عاشق

9 حزین ، افسرده نتوان کرد آه آتشینت ر نخیزد شمع سان جز شعله از بوم و بر عاشق