فریاد نمی رسند از حکیم نزاری قهستانی غزل 398

1 فریاد نمی رسند فریاد از دست ستمگران بیداد

2 جان در سر عشق کرد و شیرین در گوش نکرد شور فرهاد

3 اطراف جهان پر از پری روی چون دیده بدوزد آدمیزاد

4 مسکین چه کند دگر گرفتار تسلیم چو در کمند افتاد

5 تا صبر حجاب عشق گردد عقل آمد و پیش من بَراِستاد

6 ناگاه فتاد آتش عشق در خرمن عقل و داد بر باد

7 من می خواهم که دامن صبر از دست دهم نمی توان داد

8 بدنامی دل نمی پسندم در صحبت صبر سست بنیاد

9 تا جان داری نزاریا بیش هرگز نکنی ز دل دگر یاد

10 خود می دانی که در همه عمر یک لحظه نبوده ای از او شاد