خرد را عجب آید از از ملک‌الشعرا بهار قصیده 104

1 ای آفتاب گردون تاری شو و متاب کز برج دین بتافت یکی روشن آفتاب

2 آن آفتاب روشن شد جلوه گر که هست ایمن ز انکساف و مبرا ز احتجاب

1 قطعه‌ای قلم پرتو بیضایی بود پرتو معنی و لفظش ید بیضایی بود

2 حب و بغض از پدران ارث به فرزند رسد مهر پرتو به من اجدادی و آبایی بود

1 رسید موکب ‌نوروز و چشم‌فتنه غنود درود باد برین موکب خجسته‌، درود

2 کنون که بر شد آواز مرغ از بر مَرغ شنید باید آوای رود بر لب رود