1 در آن دهان نگنجد از این بیشتر سخن زیرا که نیست بر لب تو راهبر سخن

2 عاشق بهیچ قانع یعنی به آن دهان افتد بشک حکیم چو آئی تو رد سخن

3 طوطی خط مجاور شکرفشان لبت زیرا که طعمه میدهدش شکرسخن

4 حرف دگر مپرس که غیر از حدیث عشق من توبه کرده ام که نگویم دگر سخن

5 جز آنکه کرده اند نظر وقف روی دوست هرگز نرفته است در اهل نظر سخن

6 زآن لب اگر چه فحش بود یکسخن بگوی ما را به تو نباشد جز انقدر سخن

7 شاید که سرو و ماه بخوانم ترا بحسن گر سرو رفته است و بگوید قمر سخن

8 اشک روان و سوز درون شد چو متصل از آتشین زبانم از آن ریخت بر سخن

9 چون مدح مرتضی است سراپای دفترم از کلک درفشان بنویسد بزر سخن

10 اهل سخن بنام علی اعتنا کنند آشفته را اگر نبود معتبر سخن