دل تنگ مشو که جان به جانان برسد از ملک خاتون رباعی 104

1 ای ز رویت خیره چشم آفتاب وی به مهر روی تو دلها کباب

2 برقع از روی چو خورشیدت بکش زآنکه بر خور کس نمی بندد نقاب

1 ما سر نهاده ایم به پایش بگو صبا با سرو ناز تا که چرا سر کشد ز ما

2 گر عرضه می دهیم نیازی برش رواست کاو پادشاه کشور حسنست و ما گدا

1 از لطف خویش درد دلم را دوا فرست من بی نوای وصل ز وصلم نوا فرست

2 بیگانگی مکن تو از این بیش دلبرا بویی ز زلف خویش سوی آشنا فرست