میسرت نشود عاشقی و مستوری از قاسم انوار غزل 626

1 میسرت نشود عاشقی و مستوری بوصل راه نیابی، بوصف مغروری

2 اگرچه قبله شهری، ازین حدیث ملاف که این سخن ز تو دورست و تو ازین دوری

3 بعشق راه نیابی، بگنج و مال و منال اگر بگنج فریدون و جاه فغفوری

4 چو آفتاب رخ یار در جهان پیداست ولیک سد عظیمست علت کوری

5 رسید نعمت و عشرت، رسید دولت و جاه که: میخورید عزیزان ولی بدستوری

6 مرا بقرب جناب تو آشنایی ده بجان دوست، که آشفته ام ز مهجوری

7 بیار ساقی جانها، که قاسمی تشنه است شراب ناب «انا الحق » ز جام منصوری