مکن ای دوست دوای از مجیرالدین بیلقانی غزل 58

1 مکن ای دوست دوای من دلریش بده پرده زین بیش مدر بوسه ازین بیش بده

2 به دل و جان بخرم بوسه ولی ترسم از آن که تو گویی که بیا جان و دل از پیش بده

3 نعمت حسن ترا چشم بد اندر طلب است هان و هان قسمت درویش به درویش بده

4 چونکه دانم ندهی بوسه مرا از پی آنک مردمی کن ز پی رغم بداندیش بده

5 چون مجیر از گره زلف تو دیوانه شده است از سر زلف گشایی کن و بندیش بده