با تو گل را سر و سامان خودآرایی از سلیم تهرانی غزل 185

1 با تو گل را سر و سامان خودآرایی نیست سرو را پیش تو سرمایه ی رعنایی نیست

2 مرو ای شمع و مرا بر سر فریاد میار همچو اطفال، مرا طاقت تنهایی نیست

3 گرچه زنجیر به پا از رگ خارا دارد نفس شیرین نتوان گفت که هر جایی نیست

4 ما و این خرقه ی پشمینه که درویشان را چون سکندر هوس جامه ی دارایی نیست

5 دل ز وحدت چو به کثرت رود از عرفان است کعبه شهری ست، سیه خانه ی صحرایی نیست

6 من گرفتم که شدی شبلی ایام سلیم حاصل این همه هیچ است چو دنیایی نیست