اهل دل را به خرابات مغان از سلمان ساوجی غزل 199

1 اهل دل را به خرابات مغان ره ندهند رخت تن را به سراپرده جان ره ندهند

2 سخن پیر مغان است که در دیر کسی که سبک در نکشد رطل گران ره ندهند

3 خارج از هر دو جهان است خرابات آنجا تا مجرد نشوی از دو جهان ره ندهند

4 ادب آن است که هر دل که بود منزل یار هیچ اندیشه اغیار بدان ره ندهند

5 راه وحدت شنو از ناله مستان که چونی قصه گویند و سخن را به زبان ره ندهند

6 راه سلمان به خرابات ندادند چه شد؟ همه کس را به خرابات مغان ره ندهند