1 ای که ندانی که چیست حالِ من و یارِ من بیش ملامت مکن غافلی از کارِ من

2 چند بطون و ظهور عاشق و عینِ حضور منتظران را وقوف نیست بر اسرارِ من

3 از من و از خود مگو کز شرفِ یار من نیست ملک را مجال در حرمِ یار من

4 مملکتِ جان و دل وقفِ غم‌ش کرده‌ام عشق گواهی دهد بر خط و اقرارِ من

5 عشق مرا هرکسی تهمتِ دیگر نهد بی‌خبر از من که چیست شیوه و هنجارِ من

6 با که توان گفت باز آن‌چه مرا کشف شد زآن که نیارد کسی طاقتِ گفتارِ من

7 گر شود آگه که چیست در دلِ پر آتشم جامه بسوزد چو پوست بر بدنِ زارِ من

8 هرکس از آن‌جا که اوست می‌نهدم تهمتی هرچه بتر گو بگو کم غم و تیمارِ من

9 حاسدِ شوریده بخت گر غرضی می‌کند نیست تفاوت مرا گو بکن انکارِ من

10 طرفه نباشد که خام عیب نزاری کند سوخته داند که چیست آتش هموارِ من