منت نکشد همّتم از دست دعایی از حزین لاهیجی غزل 899

1 منت نکشد همّتم از دست دعایی زد غیرت من هر دو جهان را سرپایی

2 غم پرده در و صبر ز ما گوشه گرفته ست ای مطرب کوته نفس آواز رسایی

3 گر زیر فلک تنگ شود دامن دل هست از دل نفسی تا بکشم نیست فضایی

4 با عشق چه پاید خس و خاشاک وجودم؟ این شعله مبادا که کند نشو و نمایی

5 خوش خرقه ی سالوس به ما تنگ گرفته ست ای چاک گریبان دل، امروز کجایی؟

6 در کوی تو چون شعله که از طور کشد سر از نالهٔ عشّاق بلند است نوایی

7 داده ست غمت رخصت شبگیر به آهم شاید رسد این قاصد بی درد به جایی

8 خود کیست حزین تا که ازو رنجه کنی دل؟ دریوزه پرست نگهی، عشوه گدایی