1 بقطع راه دراز امل غنی نشوی بر آستان قناعت مگر مقام کنی

2 مرو بعجب و تکبر بر آستانه خلق که زندگانی و عیشت همه حرام کنی

3 دو تای گاو بدست آوری و مزرعه ئی یکی امیر و دگر را وزیر نام کنی

4 بنان خشک و حلالی کزو شود حاصل قناعت از شکرین لقمه حرام کنی

5 و گر کفاف معاشت نمیشود حاصل روی و شام شبی از جهود وام کنی

6 هزار بار از آن به که بامداد پگاه کمر ببندی و بر چون خود سلام کنی