1 سرگشته وار بر تو گمان خطا برم بی آنکه هیچ راه به چون و چرا برم

2 از جان و از تنم نتوانم به شرح گفت کاندر رهت، ز هر دو، چه مایه بلا برم

1 این نیست جهان جان که پنداشته‌ای وین نیست ره وصل که برداشته‌ای

2 آن چشمه که خضر خورد از او آب حیات در منزل توست، لیک انباشته‌ای

1 گر فضل کنی ندارم از عالم باک ور قهر کنی، شوم به یک بار هلاک

2 روزی صد بار گویم ای صانع پاک مشتی خاکم، چه آید از مشتی خاک