1 هر دمی با دگری ناز مکن چشم بر روی خسان باز مکن

2 چون نصیبی دهی از درد مرا دگری را بمن انباز مکن ناز کن

3 می کنم ناز دگر از تو نیاز بار دگر ناز مکن مدد مردم غماز مکن

4 غمزه را جانب من نیز مساز آن نخستین ز من آغاز مکن

5 چون کنی ترک جفای همه کس بازش از کبر سرافراز مکن

6 گفته خاک ره ماست کمال خاک را این همه اعزاز مکن