نشود گشاده از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1540

1 هر چند که دنیاست رَه و ما همه راهی افتاده مرا زورق هستی به تباهی

2 پوشیده شب ظلمت گیتی، گهرم را من چشمهٔ حیوانم و هند است سیاهی

1 رخصت آشتی مده، غمزهٔ غم زدای را مهر زبان دل مکن، نرگس سرمه سای را

2 چند نگاه تلخ تو، زهر کند به ساغرم چاشنی تبسّمی، لعل کرشمه زای را

1 گردی ز آستان تو یا مبدء النعم چشم امیدوار مرا منتهی الرّجا

2 سر کی فرود آیدم، الا به طوق تو؟ لالای کمترین توام، خالص الولا