جلالش بر نگیرد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 114

1 غنودستند بر ماه منور خط و زلفین آن بت روی دلبر

2 یکی را سنبل نو رسته بالین یکی را لالۀ خود روی بستر

1 نافه دارد زیر اندر گشاده بی شمار لاله دارد زیر نافه در شکسته صد هزار

2 خانمان از رنگ و بوی او همیشه چون بهشت روزگار از تار و پود او شکفته چون بهار

1 هزار گونه زره بست زلف آن دلبر ز مشک حلقه شده بر شکست یکدیگر

2 چنانکه باد هر آنگه که بر وزید بر وی گره گشای شد و مشکسای و حلقه شمر