از مرگ نترسم که مددکار از خلیل‌الله خلیلی رباعی 5

1 طفلی بودم غنوده بر بستر ناز برخاست ز دور نغمه های دمساز

2 تا گوش نهادم نه صدا بود و نه ساز ای شور جوانی! تو کجا رفتی باز

1 آن ماه سخن ز بامیان می‌گوید اسرار گذشتهٔ جهان می‌گوید

2 دل قصهٔ عشق او ز چشمش پنهان از موی شنیده بامیان می‌گوید

1 آن فر و شکوه کبریاییت چه شد؟ آن لاف خدیوی و خداییت چه شد؟

2 صد قرن بر افکار و عقول مردم فرماندهی و حکمرواییت چه شد؟