دل را حضور نیست دمی از ابن حسام خوسفی غزل 155

1 دل را حضور نیست دمی بی حضور او خرم دلی که شاد بود با سرور او

2 پویندگان وادی ایمن توقُّفی باشد که لمعه ای بدرخشید ز نور او

3 سالک به اهتمام ارادت وصال یافت موسی و ذرّه ای ز تجلّی و طور او

4 درس زبور عشق به عشّاق می دهند داوود را ترنّم زیر زبور او

5 آن را که در بهشت لقا وعده کرده اند او را چه التفات به حور و قصور او

6 اسرار دنیوی چه متاعیست پر غرور هان تا مگر نفریبد غرور او

7 ابن حسام تا نشوی ملتغت به غیر پرهیز کن ز آتش قهر غیور او