دانی چه تمیز است میان از آشفتهٔ شیرازی غزل 250

1 دانی چه تمیز است میان تن و جانت تو جان جهانی و بود جسم جهانت

2 با تلخی جان باختنم کام نه تلخ است نامم ببری گر دم رفتن بزبانت

3 ظلمات خم زلف سیه من چو سکندر خضر است خطت چشمه خضر آب دهانت

4 با مهر منیر تو کجا ماه بتابد کی سرو چمد با قد چون سرو روانت

5 بر سرو نیامیخته آن سنبل گیسو بر ماه کجا باشد ابروی کمانت

6 گر مشتری دین و دلت تاجر عشق است یکسان بنماید بنظر سود و زیانت

7 تحسین بحسن تو بجز عجز نداریم این نکته مبین نشود جز به بیانت

8 رویت که عیان دیده مگر عین حقیقت کذب است که گفتند که دیدیم عیانت

9 آشفته بداغ تو کند فخر بعالم گر داغ شده به که بجا هست نشانت

10 جانان جهانی تو علی مظهر حقی جان بهر تو میخواهد آشفته بجانت