دام براه مینهی طره از آشفتهٔ شیرازی غزل 1111

1 دام براه مینهی طره کمند میکنی صید بود چو خانگی از چه ببند میکنی

2 تا که نهی در آتشم تا که کنی مشوشم خال نهی بعارض و زلف نژند میکنی

3 زآن خط و لعل دلنشین کرد شکر نبات بین چند نبات جوئی و پرسش قند میکنی

4 من زسواد مردمک زود سپندت آورم تا تو برفع چشم بد فکر سپند میکنی

5 چشم گشای باغبان و آن قد معتدل ببین سرو بگو که شرم کن سر چه بلند میکنی

6 فکر خطا حدیث گل پیش جمال گلبدن قصه زمشک یا خطش سهو تو چند میکنی

7 طایف کعبه رضا آشفته گو بسر رود چند بخانه خفته و فکر سمند میکنی